Autorem artykułu jest: ZEME Sp. z o.o.

W poprzednim artykule dotyczącym zgłoszenia przewozu odpadów niebezpiecznych w systemie PUESC omówiona została klasyfikacja odpadów, które powinny zostać poddane zgłoszeniu oraz rejestracja w systemie i pełnomocnictwo do dokonywania zgłoszenia w imieniu stron prze wozu. W poniższym artykule omówione zostanie samo zgłoszenie, wymogi w transporcie oraz kary wynikające z niedopełnienia obowiązków każdej ze stron. 

Zgłoszenie przewozu odpadów niebezpiecznych w systemie PUESC

Po potwierdzeniu zasadności zgłoszenia (rodzaj zgłaszanego towaru, limit wagowy, klasyfikacja CN), konieczne jest jego przygotowanie i zatwierdzenie. W tym celu musimy zalogować się do systemu PUESC na podstawie wcześniej założonego konta, a następnie przejść do zakładki formularze, gdzie wypełniamy stosowny druk w zależności od rodzaju transportu odpadów niebezpiecznych. Do wyboru mamy transport drogowy lub kolejowy. System daje nam również możliwość wyboru w zależności od miejsca wykonywania transportu odpadów niebezpiecznych: rozpoczynający się na terytorium Polski, kończący się na terytorium Polski (a zaczynający się poza Polską), jak również rozpoczynający się i kończący się poza terytorium Polski. 

Ze względu na charakterystykę odpadów, znaczna ich ilość transportowana jest głównie na terytorium Polski. Odpady niebezpieczne transportowane poza terytorium naszego kraju podlegają dodatkowo uzyskaniu zezwolenia na transgraniczne przemieszczanie odpadów.

Co powinno zawierać zgłoszenie odpadów niebezpiecznych w systemie PUESC – jakie dane przygotować?

Zgłoszenie w systemie PUESC w zakresie krajowego transportu odpadów niebezpiecznych powinno zawierać podstawowe dane, pozwalające na szybką identyfikację transportu, a mianowicie: 

• planowaną datę rozpoczęcia przewozu (godzina, dzień, miesiąc, rok),
• dane podmiotu wysyłającego (nazwa, adres),
• dane podmiotu odbierającego (nazwa, adres),
• dane adresowe miejsca załadunku towaru,
• dane dotyczące towaru będącego przedmiotem przewozu (rodzaj towaru, pozycję CN, ilość, masę brutto lub objętość towaru).

Po dokonaniu zgłoszenia otrzymujemy specjalny numer zgłoszenia rozpoczynający się od zwrotu „SENT…” oraz numery logowania w systemie dla każdej ze stron transportu, obowiązujące dla danego zgłoszenia przewozu – dla każdego zgłoszenia otrzymujemy nowe numery. Numery te należy przekazać każdej ze stron (adekwatnie do swoich funkcji w wykonywanym przewozie). 

Zgodność w transporcie odpadów niebezpiecznych – rozbieżność nie większa niż 10% masy/objętości

Po zakończeniu transportu odpadów, odbierający musi potwierdzić zgodność otrzymanego towaru z dokonanym zgłoszeniem. Zgłoszenie uznaje się jako prawidłowe, jeśli różnica pomiędzy zadeklarowaną masą lub objętością w zgłoszeniu wynosi NIE WIĘCEJ niż 10% masy/objętości odebranego towaru – większa rozbieżność, to niestety narażenie się na ewentualne kary.

Wymogi w transporcie odpadów niebezpiecznych

Po dokonaniu zgłoszenia konieczne jest jego właściwe przeprowadzenie, bez narażenia się na konsekwencje prawne i kary. Od 1 października 2018 r. weszły w życie dodatkowe przepisy (zmiany do Ustawy o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi), mówiące o konieczności nadzorowania transportu w czasie rzeczywistym, przez wyposażenie KAŻDEGO środka transportu w urządzenie geolokalizacyjne. Każdy przewoźnik chcący dokonywać transportu w systemie PUESC musi zakupić stosowne urządzenie lub zainstalować na tablecie/telefonie specjalne oprogramowanie udostępnione przez Szefa Krajowej Administracji Skarbowej, służące do monitorowania trasy przewozu towaru – SENT GEO. Aplikacja ta jest bezpłatna i działa na urządzeniach z oprogramowaniem Android lub Apple IOS. Wymaga ona rejestracji i uwierzytelnienia przez adres e-mail. Rejestracja jest prosta i zajmuje kilka minut. 

Obowiązki przewoźnika odpadów niebezpiecznych

Rozpoczynając kurs, przewoźnik jest zobowiązany uruchomić lokalizator/udostępnić sygnał urządzenia, dokonując tym samym ustawowego obowiązku prowadzenia transportu odpadów niebezpiecznych pod nadzorem sygnału GPS. Nadzór ten musi być prowadzony przez CAŁY CZAS wykonywanego transportu do momentu wyjazdu z Polski – w przypadku transportu zagranicznego lub dostarczenia towaru do miejsca przeznaczenia w kraju. Planując transport na większych odległościach, musimy również liczyć się z przerwaniem kursu w związku z czasem pracy kierowcy i koniecznym z tego tytułu odpoczynku. W takim wypadku mamy dwa rozwiązania: przerwanie kursu – wstrzymanie nadawania sygnału, bardzo częste w przypadku korzystania z urządzeń przenośnych (np. telefon komórkowy) lub dalszego prowadzenia kursu nawet podczas postoju – dotyczy urządzeń na stałe zamontowanych w samochodach. Oczywiście w przypadku przerwania kursu (wstrzymania nadawania), konieczne jest, aby samochód był wówczas unieruchomiony, a przerwany sygnał GPS został ponownie uruchomiony w tym samym miejscu.

Organy kontrolne

Kontrolę przewozu towarów/odpadów niebezpiecznych przeprowadzają funkcjonariusze Służby Celno-Skarbowej, którzy na bieżąco dysponują danymi dotyczącymi sygnałów GPS dla przeprowadzanych kursów. Kontrole mogą również prowadzić: funkcjonariusze Policji, Straży Granicznej oraz Inspektorzy Inspekcji Transportu Drogowego. Kontrole są wyrywkowe, jednak dosyć często można spotkać funkcjonariuszy Służby Celno-Skarbowej na drogach w towarzystwie zatrzymanych TIRów lub cystern. 

Kary dla poszczególnych uczestników przewozu odpadów niebezpiecznych

Wprowadzona ustawa miała na celu uszczelnienie systemu transportu towarów „wrażliwych”. Aby osiągnąć ten cel przyjęto zasadę ciągłego monitorowania i kontroli transportów. Nałożono również wysokie kary za niedopełnienie warunków Ustawy. Dla przykładu:

• brak dokonania zgłoszenia – 20.000 zł,
• brak przesłania danych lokalizacyjnych przez przewoźnika – 10.000zł oraz 5.000-7.500zł mandatu personalnie dla kierowcy,
• zgłoszenie danych niezgodnych ze stanem faktycznym – 10.000zł dla każdej ze stron przewozu.

Podkreślić również należy, że kara pieniężna może być nałożona do 5 lat wstecz od wykonywanego przewozu. 

Transport odpadów niebezpiecznych a system PUESC - wnioski końcowe

Mając na uwadze wprowadzone zmiany oraz okres karencji w nakładaniu kar, każda ze stron przewozu odpadów niebezpiecznych miała wystarczający czas na dostosowanie się do obowiązujących przepisów. Największą niedogodnością niezmiennie pozostaje właściwa klasyfikacja towarów/odpadów oraz późniejsze dopełnienie wszystkich wymogów związanych z transportem. Najczęstsze problemy mają miejsce przeważnie po stronie przewoźnika, który musi pamiętać o uruchomieniu i zatrzymaniu lokalizatora/nadajnika GPS. Pojawiają się również problemy wynikające z zaniku sygnału GPS (mają miejsce w przypadku korzystania z obsługi floty przez systemy zewnętrzne) oraz brak potwierdzenia transportu po dostarczeniu ładunku do odbierającego. Mając na uwadze powyższe kary warto jednak położyć nacisk na okresowe szkolenia, przypominające o prawidłowym postępowaniu podczas realizacji kursów rejestrowanych w systemie PUESC. 

Przewóz odpadów w systemie PUESC (tzw. systemie SENT) - klasyfikacja CN i rejestracja w PUESC

Autorem artykułu jest: ZEME Sp. z o.o.

W dniu 18.04.2017 r. weszła w życie Ustawa o systemie monitorowania drogowego i kolejowego przewozu towarów oraz obrotu paliwami opałowymi (Dz. U. 2017 poz. 708). Dlaczego o niej piszemy? Otóż w tym dniu ogromnej zmianie uległy przepisy dotyczące transportu części odpadów – tzw. towarów „wrażliwych”. Dotychczas transport odpadów ograniczał się do sporządzenia Karty Przekazania Odpadu (KPO) i spełnienia przepisów odrębnych, w tym np. dotyczących transportu substancji niebezpiecznych (ADR). 

Klasyfikacja CN odpadów

Od momentu wprowadzenia przytaczanej Ustawy należy w pierwszej kolejności przeprowadzić klasyfikację odpadów podlegających/niepodlegających zgłoszeniu w systemie PUESC (tzw. SENT) w oparciu o kody CN zawarte w Rozporządzeniu Wykonawczym Komisji (UE) 2016/1821 z dnia 6 października 2016 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej. W dokumencie tym zostały wyszczególnione następujące numery dotyczące odpadów: CN 2710 oraz CN 3825. Pozostałe numery dotyczą PRODUKTÓW i nie powinny być wykorzystywane do celów klasyfikacyjnych (w omawianym przez nas przypadku). 

Których odpadów dotyczy zgłoszenie w systemie PUESC ?

Zgodnie z Art. 3 Ustawy o systemie monitorowania – zgłoszeniu podlega przewóz TYLKO odpadów pod kodem CN 2710, tym samym ze zgłoszenia wykluczone zostały odpady należące do CN 3825, czyli:

• odpady rozpuszczalników organicznych nienadających się do dalszego wykorzystania jako produkty wyjściowe,
  
• odpady płynne z trawienia metali (np. kwasy, alkalia),
  
• odpadowe płyny hydrauliczne, hamulcowe i zapobiegających zamarzaniu,
• szpitalne, stomatologiczne i weterynaryjne,
• pozostałe odpady przemysłu chemicznego lub przemysłów pokrewnych.

Co więc podlega zgłoszeniu? W CN 2710 wymienione zostały szeroko rozumiane „oleje odpadowe”:

• oleje, które nie nadają się już do użycia jako produkty podstawowe (Katalog Odpadów grupa 13),
• oleje szlamowe ze zbiorników zasobnikowych olejów ropy naftowej (grupa 5),
• oleje w postaci emulsji w wodzie lub mieszaniny z wodą, które powstały w wyniku rozlania oleju, mycia zbiorników zasobnikowych lub stosowania cieczy chłodząco-smarujących podczas obróbki skrawaniem.

Szczególnie istotne znaczenie ma ostatnia grupa, w ramach której możemy wyodrębnić różne substancje i mieszaniny z olejami (nawet w małej ich ilości), w tym najczęściej występujące i wytwarzane przez Przedsiębiorców: wody zaolejone, emulsje, chłodziwa, czy odpady z czyszczenia separatorów np.: 12 01 09*, 13 01 05*, 13 05 07*, 13 08 02*, 19 08 10* i inne. 

Od jakiego momentu obowiązuje zgłoszenie (podstawa prawna) w systemie PUESC

Ta sama Ustawa określa również, od jakiego momentu należy dokonywać zgłoszenia w systemie PUESC. Podstawę zgłoszenia zgodnie z Ustawą stanowi masa odpadów BRUTTO powyżej 500 kg lub objętości przekraczającej 500 litrów.  W tak skonstruowanym zapisie poza samym odpadem należy również zwrócić uwagę na opakowanie, gdyż również ono ma wpływ na ostateczną masę przewożonego ładunku.
Zgłoszenie odbywa się przez Platformę Usług Elektronicznych Skarbowo-Celnych (w skrócie PUESC).

Strona PUESC jest dobrze prowadzona, szczególnie w FAQ znajdują się odpowiedzi na wiele pytań praktycznych związanych z przygotowaniem i nadzorem zgłoszeń. 

Jak dokonać zgłoszenia odpadów (konto podstawowe i rozszerzone) w systemie PUESC

Przedsiębiorcy spełniający ustawową definicję podmiotu wysyłającego, podmiotu odbierającego albo przewoźnika odpadów (zgodnie z Ustawą) zobowiązani są do dokonania rejestracji konta na stronie Internetowej PUESC.

Rejestrować można się w trybie podstawowym i rozszerzonym. W przypadku przewoźnika i podmiotu odbierającego (uzupełniającego zgłoszenie o informację, o odbiorze towaru) – wystarczy konto podstawowe, zakładane przez krótki proces rejestracyjny na stronie Internetowej PUESC. Natomiast w przypadku podmiotu wysyłającego zobowiązanego do zgłaszania przewozu konieczne jest założenie konta w trybie rozszerzonym. W tym przypadku poza kontem podstawowym należy zarejestrować dane osoby fizycznej (posługujemy się własnym imieniem i nazwiskiem), dane podmiotu wysyłającego, a na koniec ustanowić tę osobę jako reprezentanta firmy w usłudze „e-Klient", dostępnej na PUESC po zalogowaniu (uwierzytelnienie osoby fizycznej przez dany podmiot wysyłający). Dopiero po tak przeprowadzonym procesie będzie można dokonywać zgłoszeń transportów odpadów w systemie.

Pełnomocnictwo dla osób trzecich w zakresie działania w imieniu uczestników przewozu odpadów niebezpiecznych

W związku z wieloma pytaniami, pragnę również podkreślić, iż istnieje prawna możliwość upoważnienia osoby fizycznej w zakresie reprezentowania uczestnika przewozu wysyłającego/odbierającego/przewoźnika w zakresie działania w ich imieniu na platformie PUESC. W tym celu należy przygotować stosowne pełnomocnictwo, w którym będzie określony zakres działania w imieniu uczestnika przewozu. Zgodnie z powyższym jest więc możliwe np. upoważnienie podmiotu odbierającego lub firmy świadczącej usługi outsourcingu środowiskowego w zakresie zgłaszania przewozu w imieniu wysyłającego.

W kolejnym artykule omówimy praktyczne elementy zgłoszenia, wymogi i obowiązki w transporcie odpadów niebezpiecznych i kary za niedopełnienie obowiązków wynikających z Ustawy. 

Autorem artykułu jest: ZEME Sp.z o.o.

Zasady magazynowania odpadów - na podst. Dz.U. 2020 poz. 1742

Nowe wytyczne zgromadzone w rozporządzeniu z dnia 11 września 2020, przypominają, że magazynowanie odpadów powinno odbywać się na specjalnie wydzielonych i przeznaczonych do tego celu obszarach – oddzielonych od miejsc magazynowania substancji oraz przedmiotów nie stanowiących odpady.

Zaliczamy do nich: instalacje, obiekty budowlane oraz inne części budynków lub terenów.

Zasady oznakowania miejsca magazynowania odpadów

Ustawa informuje także o sposobie oznaczania miejsc przeznaczonych na magazynowanie odpadów. Aby oznakowanie było zgodne z aktualnymi przepisami, musi spełniać co najmniej te, poniższe warunki:

• Oznakowanie musi zawierać odpowiednie kody kreskowe - wskazujące na typ magazynowanych odpadów.
• Oznakowanie musi być czytelne oraz trwałe - tak, aby nie ulegało zniszczeniu lub zatarciu np. w wyniku działania czynników atmosferycznych.
• Oznakowanie musi być umieszczone w widocznym miejscu – tak, aby jego odczytanie było proste i nie wymagało wykonywania dodatkowych czynności (w tym np. przestawiania czy otwierania pojemników, worków, opakowań, zbiorników itp.). Należy umieścić je od strony wejścia, wjazdu – na zewnątrz ścian, ogrodzeń lub bezpośrednio na tablicach informacyjnych stojących w miejscach składowania odpadów.
• Oznakowanie musi być czytelne - należy nanieść je za pomocą czarnego koloru, pamiętając o minimalnych wymiarach (wysokość: 20 mm, szerokość 3 mm).

Dodatkowo, w przypadku odpadów niebezpiecznych:

• Oznakowanie musi być wykonane za pomocą specjalnej tablicy – o minimalnych wymiarach 400 x 250 mm, na białym tle i napisem ODPADY NIEBEZPIECZNE (wykonanym czarnymi literami o wymiarach min. 35 x 4 mm). 

Wyjątki, czyli do jakich odpadów nie mają zastosowania powyższe wytyczne?

Wymagania określone wyżej nie dotyczą: urobku z pogłębiania (zawierającego substancje niebezpieczne bądź zanieczyszczonego za ich pomocą); mieszanek bitumicznych (w których znajduje się smoła i inne odpady powstałe z wyrobów przeznaczonych do użytkowania w warunkach oddziaływania czynników atmosferycznych); drewna, kory, liści oraz innych odpadów drzewnych i drewnopochodnych; papieru i tektury; odzieży i tekstyliów; tworzyw sztucznych i gumy; szkła; zużytych mebli; ceramiki, kruszyw i gruzu budowlanego; odpadów z ogrodów, parków, i cmentarzy; podkładów kolejowych oraz tłucznia torowego; metali niezanieczyszczonych i zanieczyszczonych substancjami ropopochodnymi - w ilościach powodujących skapywania tych substancji.

Zasady przygotowania odpadów do transportu

Nowe wytyczne wprowadzają konieczność stosowania etykiet mających na celu oznaczanie transportowanych odpadów. Wspomnianymi etykietami należy oznaczać opakowania, pojemniki, kontenery, zbiorniki oraz worki o pojemności przekraczającej 5 litrów.

Każda etykieta musi spełniać następujące wymagania:

• Minimalne wymiary: 150 x 210 mm
• Widoczny napis: ODPADY NIEBEZPIECZNE
• Informacje: kod, rodzaj odpadów, zawartość oraz data rozpoczęcia ich magazynowania w danym miejscu
• Inne oznaczenia (np. branżowe) 

Podobnie, jak w przypadku oznaczeń stosowanych przy magazynowaniu odpadów - każda etykieta musi być czytelna, trwała i odporna na warunki atmosferyczne.

Proces postępowania z etykietami, czyli zasady ich uzupełniania i aktualizacji

Informacje na temat zawartości muszą zostać zamieszczone bezpośrednio przez wytwórcę danych odpadów. Jeżeli zmienia się ich lokalizacja - każdy kolejny posiadacz odpadów ma obowiązek aktualizacji etykiety.

Taka aktualizacja polega zazwyczaj na uzupełnieniu następnego adresu magazynowania odpadów wraz z datą rozpoczęcia ich magazynowania w danym miejscu. Jeżeli sytuacja tego wymaga - należy dodać nową etykietę (na opakowaniu powinna pozostać także stara).

Wyjątki, czyli w jakich sytuacjach nie trzeba stosować etykiet?

Od konieczności używania etykiet zwolnione są wyłącznie odpady podlegające wstępnemu procesowi magazynowania.

Ustawodawca przewiduje używanie innych sposobów oznakowania opakowań, pojemników, kontenerów, zbiorników lub worków. Pod warunkiem, że zawierają one wszystkie wymienione wyżej i zarazem niezbędne informacje.

Autorem artykułu jest: Paweł Trzaska-Gerlecki

Przetwarzanie i recykling tworzyw sztucznych – coraz więcej osób ma świadomość, że jest to pożyteczne i coraz bardziej konieczne we współczesnej gospodarce odpadami. Jak firma przetwarzająca tworzywa sztuczne przeprowadza ten proces? I jakie są jego rezultaty?

Recykling tworzyw sztucznych niejedno ma oblicze

A właściwie oblicza ma dwa, bo wyróżnia się dwa główne procesy przetwarzania odpadów z tworzyw sztucznych. Pierwszy z nich to przetwarzanie na energię. W tym przypadku tworzywa sztuczne spala się lub produkuje z nich paliwa płynne, wykorzystywane następnie właśnie do wytwarzania energii. Drugi z procesów to przetwarzanie tworzyw sztucznych do postaci umożliwiającej ich ponowne wykorzystanie na nowe produkty z tworzyw sztucznych. 

Jak wytwarza się energię z tworzyw sztucznych?

Tworzywa sztuczne produkowane są w znacznej części z wykorzystaniem paliw kopalnych (ropy naftowej). Dlatego też po odpowiednim przetworzeniu stanowić mogą one doskonałe paliwo alternatywne. Firma przetwarzająca tworzywa sztuczne, która produkuje z nich energię, stosuje jeden z dwóch procesów. Pierwszy z nich to bezpośrednie spalanie. W jego wyniku powstaje zdatne do bezpośredniego wykorzystywania w wytwarzaniu energii paliwo alternatywne. Drugi z procesów to przetworzenie (np. w procesie pirolizy) na paliwo płynne – olej opałowy lub komponenty do jego produkcji.

Ze starego do nowego, czyli recykling tworzyw sztucznych

Drugą opcją w przetwarzaniu tworzyw sztucznych jest produkcja tzw. regranulatu, z którego można wytwarzać kolejne wyroby z tworzyw sztucznych. Regranulat to surowiec o cechach identycznych lub zbliżonych do pierwotnego tworzywa. Proces przetwarzania na surowiec do ponownego wykorzystania zaczyna się od odbioru odpadu do przetworzenia, sortowania do odpowiednich rodzajów tworzyw sztucznych i wydzielenia poszczególnych jednorodnych frakcji – na przykład zmieszane butelki PET po napojach rozdzielane są w zależności od koloru, a różne rodzaje odpadów z polipropylenu według właściwości fizykochemicznych. 

Odpady rozdrabnia się do postaci przemiału lub płatka przy wykorzystaniu specjalnie stworzonych do tego celu młynów. Następnie następuje doczyszczenie odpadu w procesie kąpieli wodnej – to tzw. flotacja, podczas której wymywa się wtrącenia i zanieczyszczenia.

Ostatni element procesu recyklingu tworzyw sztucznych to regranulacja odpadu. Ten etap składa się z procesów topnienia i przeciskania przez tzw. sita. Jego rezultatem jest regranulat – surowiec do wytwarzania produktów końcowych z tworzyw sztucznych.

Autorem artykułu jest: Paweł Trzaska-Gerlecki

Tworzywa sztuczne są wszechobecne w naszym codziennym życiu. Dla znakomitej większości z nas “plastik to plastik”. Warto jednak wiedzieć, że tworzywa sztuczne mają różne oblicza i występują pod różnymi postaciami. W niniejszym artykule omawiamy parametry wpływające na recykling tworzyw sztucznych. 

Dlaczego warto znać różne rodzaje tworzyw sztucznych?

Tworzywa sztuczne otaczają nas ze wszystkich stron, dlatego warto znać o nich najważniejsze informacje. Rozróżnianie rodzajów tworzyw sztucznych to umiejętność niezbędna w ochronie środowiska przed całkowitym zanieczyszczeniem go przez odpady. Sortowanie według rodzaju bowiem to kluczowy element procesu, rozpoczynającego recykling tworzyw sztucznych. Warto zatem znać te podstawowe kategorie materiałów, których nazwy w większości zaczynają się od poli-.

Jak w teorii rozróżniać tworzywa sztuczne?

Zgodnie z przepisami prawa każdy produkt czy opakowanie z tworzyw sztucznych powinno się oznakować tzw. trójkątem recyklingowym. Tworzą go trzy strzałki z grotami skierowany zgodnie z ruchem wskazówek zegara, z liczbą w środku. Ta liczba to kod tworzywa, który pozwala na sortowanie tworzyw według rodzajów i ich skutecznego przetwarzania. Dodatkowo pod trójkątem umieszcza się skrót literowy, charakterystyczny dla poszczególnych rodzajów tworzyw, który jest skrótem od ich angielskiej nazwy.  

Oznakowanie tworzyw sztucznych w praktyce i jak sobie radzić z brakiem oznaczenia?

W praktyce zamieszczanie trójkąta recyklingowego na produktach i opakowaniach z tworzyw sztucznych nie jest tak powszechne jak być powinno albo oznakowanie  umieszcza się w miejscach, które trudno zauważyć. Sortujący odpady przeznaczone na recykling narzekają także na niewyraźne i nieczytelne oznaczenia. Jak sobie zatem z tym poradzić? Najprostszą metodą jest przyswojenie pewnych ogólnych zasad, na podstawie których zidentyfikujemy rodzaj tworzywa po rodzaju produktów, jaki – nomen omen – tworzy. 

W związku z tym, prezentujemy poniżej listę tworzyw sztucznych z przyporządkowanymi kategoriami produktów, jakie się z nich wytwarza. Lista nie jest oczywiście wyczerpująca, ale obejmuje większość produktów i opakowań, z jakimi mamy do czynienia w życiu codziennym.

Polipropylen, czyli kolorowo w domu, pokoju dziecięcym i w ogrodzie

Polipropylen oznaczany jest na trójkącie recyklingowym literami PP oraz liczbą "05".

Z polipropylenu zrobione są produkty wspomagające codzienne gospodarowanie w domu – wiadra, wiaderka, kosze na śmieci, miednice i miski, skrzynki na owoce, pieczywo i mięsa. Tworzy także produkty wspierające w pracach ogrodowych – konewki, doniczki i skrzynki kwiatowe.

Z polipropylenu produkowane są także meble ogrodowe i elementy małej architektury ogrodowej. W przetwórstwie żywności polipropylen jest opakowaniem w formie butelek (np. po ketchupie), a także tacek na owoce miękkie czy opakowań na masło, margarynę, śmietanę czy jogurty.

Tworzywo to znaleźć możemy ponadto w karbowanych taśmach opakowaniowych, niektórych foliach opakowaniowych (tych wydających charakterystyczny „chrzęszczący” odgłos podczas zgniatania) oraz elementach samochodów (niektóre zderzaki, elementy wnętrza). Uzbrojeni w taką wiedzę powinniśmy szybko poradzić sobie z rozsortowaniem polipropylenu od innych tworzyw, co ułatwi jego przetwarzanie.

Polietylen wysokiej gęstości, czyli tworzywo do zadań specjalnych do chemii i w samochodzie

Polietylen wysokiej gęstości oznaczany jest skrótem HDPE oraz liczbą "02" w trójkącie recyklingowym. Wytwarza się z niego kanistry wszystkich rodzajów - do artykułów spożywczych i chemii gospodarczej, butelki do chemii gospodarczej i kosmetyków oraz beczki do produktów chemicznych i spożywczych. Znaleźć go można także w niektórych opakowaniach artykułów spożywczych – tych matowych, o większej twardości niż te z polipropylenu, np. w butelkach po jogurtach i kefirach. Polietylen wysokiej gęstości służy także do produkcji elementów samochodów – baków paliwowych i wszelkich zbiorników na płyny. Tworzy ponadto folie opakowaniowe – torby „zrywki” i cienkie reklamówki, charakteryzujące się słabą przezroczystością (są półmatowe). 

Polietylen niskiej gęstości, czyli specjalista od folii

Polietylen niskiej gęstości oznaczany jest literami LDPE lub LLDPE oraz liczbą "04", które mają ułatwić jego recykling. Znajduje zastosowanie przede wszystkim w produkcji folii. Folie opakowaniowe z polietylenu niskiej gęstości są miękkie i błyszczące. Tworzą worki do zbiórki odpadów, opakowania zbiorcze po napojach, opakowania towarów na paletach i worki opakowaniowe po ziemi, nawozach, proszkach do prania czy mrożonkach.  Tworzywo to znajduje zastosowanie także do produkcji folii ogrodniczych i rolniczych (na namioty i okrycia uprawowe), budowlanych i samoklejących.

Zrobione są z niego niektóre opakowania do chemii gospodarczej i kosmetyków.

Polistyren, czyli stały bywalec lodówki, spiżarni, łazienki i... rodzinnych grilli

Polistyren - oznaczany literami PS oraz liczbą "06".

Jest tworzywem  opakowań do artykułów spożywczych takich jak jogurty, masło, margaryna czy jajka oraz pudełka do przechowywania żywności. Wytwarza się z niego także opakowania do kosmetyków. Polistyren powszechnie zaprasza się na grille, tworząc jednorazowe sztućce, kubeczki, talerzyki itp. Ponadto, znajduje zastosowanie w produkcji innych opakowań (np. do płyt CD/DVD). Specjalnym rodzajem polistyrenu jest polistyren spieniony (EPS), znany powszechnie jako styropian.

Politereftalan etylenu, czyli ten od butelek

Politereftalan etylenu ma najbardziej rozpoznawalny skrót w całej stawce tworzyw sztucznych – PET i liczbę "01" na trójkącie recyklingowym. To przede wszystkim tworzywo do produkcji butelek i opakowań na płynną żywność. Dla dopełnienia robi się także z niego folię etykietową, np. do etykietowania butelek z napojami. Tworzy ponadto tace na wędliny, mięso, niektóre tacki  koszyczki na warzywa i owoce. Można go znaleźć w opakowaniach do artykułów codziennego użytku, np. wytłaczanych opakowaniach do kosmetyków i chemii gospodarczej.

Na koniec – tworzywa techniczne

Z tymi tworzywami też mamy często do czynienia – tzw. tworzywa techniczne są oznaczane najczęściej liczbą "07" jako inne. Należą do nich "(akrylonitryl butadieno-styrenowy), który jest twardym tworzywem o dużej odporności na uderzenia, stosowanym do produkcji części samochodowych i obudów sprzętu elektronicznego i komputerowego, poliwęglan (PC), stosowany do produkcji płyt CD/DVD oraz polichlorek winylu (PVC), stanowiący główne tworzywo do produkcji profili stolarki okiennej, oznaczany liczbą "03" w trójkącie recyklingowym. 

Na zdjęciu przykład odpadów z tworzywa ABS

Tak więc: warto sortować. Powyższe tworzywa posortowane można przetwarzać i stanowią wartość. Zmieszane - są zwykłymi "śmieciami" i w wielu przypadkach trafią na składowisko lub do paliwa alternatywnego, a nie do recyklingu.

Dlatego zapraszamy do kontaktu  w zakresie współpracy w rozwiązywaniu problemów z recyklingiem tworzyw sztucznych.

Autorem artykułu jest: ZEME Sp. z o.o.

Zakaz importu odpadów do Chin pozostaje niewygodny dla europejskich Recyklerów.

„Sektor recyklingu papieru znajduje się obecnie w sytuacji kryzysowej” , ostrzegła Konfederacja Przemysłu Recyklingu (EuRIC). Powodem jest zakazu importu odpadów w Chinach.

Na temat spadających cen surowców takich jak makulatura i folia  pisaliśmy na początku 2019 roku tutaj wyjaśniając przyczyny zaistniałej sytuacji.

Ciekawą kontynuacją tematu jest artykuł, który pojawił się niedawno na stronie EURACTIV. Dlatego zdecydowaliśmy się go przetłumaczyć i poniżej prezentujemy fragmenty sierpniowych wypowiedzi Ulricha Leberle, dyrektora ds. Surowców w CEPI, nt obecnej sytuacji na rynku surowców wtórnych. Link do oryginału tekstu znajdziecie Państwo pod artykułem.

Chiński zakaz importu odpadów spowodował, że europejski sektor recyklingu papieru „znajduje się w sytuacji kryzysowej”. Przejawia się ona chroniczną nadpodażą odzyskanego papieru. Spowodowała ona gwałtowny spadek cen o 300% w ciągu ostatnich dwóch lat - według grupy handlowej EuRIC.

W lipcu 2017 r. Chiny  powiadomiły WTO, że wprowadzą zakaz importu 24 kategorii odpadów od stycznia 2018 r., w tym tworzyw sztucznych i papierów mieszanych oraz, że planują całkowite wycofanie importu odpadów do 2019 r. Powodem są obawy dotyczące środowiska.

Europejscy przetwórcy odpadów przejawiali nadmierny optymizm nazywając chiński zakaz „wezwaniem do przebudzenia” i „ogromną szansą”- rzeczywistość dla recyklerów papieru okazuje się trudniejsza.

UE ma poważny problem z odpadami. Dlaczego recykling papieru przestał być tak bardzo opłacalny?

Dotychczas, 60% tworzyw sztucznych i 13% papieru zebranego do recyklingu wysyłano do Chin. Pekin postanowił jednak ograniczyć apetyt na zagraniczne odpady. 

Według danych European Recycling Industries 'Confederation (EuRIC) w 2018 r. Europa zebrała średnio 56,5 mln ton papieru z odzysku, zużywając około 48,5 mln ton na własną produkcję.

Pozostawia to lukę między podażą, a popytem w wysokości ponad 8 milionów ton !!! papieru odzyskanego w Europie, wg. oświadczenia opublikowanego przez EuRIC 26 sierpnia.

„Brak rynków końcowych dla 8 mln ton odzyskanego papieru w ciągu ostatnich dwóch lat, spowodował gwałtowny spadek cen odzyskanego papieru. Jego cena rynkowa jest w czerwcu 2019r. 300% niższa niż w czerwcu 2017 r.” - powiedział EuRIC.

„Sektor recyklingu papieru znajduje się obecnie w sytuacji kryzysowej”, ostrzegł EuRIC. W wyniku tego została zamknięta duża liczba firm zajmujących się zbiórką i recyklingiem papieru ! Jak zauważa, taka sytuacja „stoi w sprzeczności z celem zmierzającym w kierunku gospodarki o bardziej zamkniętym obiegu”.

„Europejski przemysł recyklingowy nie jest w stanie znieść takich warunków rynkowych trzeci rok z rzędu”, powiedział EuRIC. Tym samym wezwał decydentów do podjęcia „pilnych działań”.

Komisja Europejska nie była w stanie natychmiast odpowiedzieć na prośbę EURACTIV o komentarz. Odpowiedziała 26 sierpnia informując, że przed złożeniem oświadczenia musi zostać ono skonsultowane wewnętrznie.

Jednak źródła branżowe twierdzą, że nadpodaż na europejskich rynkach papieru nie stanowi niespodzianki i jest mało prawdopodobne, aby w krótkim okresie się odwróciła.

Według Konfederacji Przemysłu Papierniczego w Europie (CEPI), ok. połowa papieru produkowanego w Europie pochodzi z materiałów recyklingowych. I choć budują się obecnie nowe zakłady recyklingu w Europie, będą one dostępne dopiero za dwa do pięciu lat.

Decyzja Chin o ograniczeniu importu „została ogłoszona wiele lat temu i nie mogła nikogo dziwić”, powiedział CEPI. Obwiniona została „krótkowzroczna spekulacja” ze strony handlowców i firm zajmujących się gospodarką odpadami, które „miały obsesję na punkcie atrakcyjności rynku azjatyckiego ”.

„To pokazuje, że należy położyć nacisk na jakość i pracę z uwzględnieniem łańcucha dostaw” - powiedział CEPI.

Rynek papieru w UE był zrównoważony, zanim Chiny zaczęły importować ogromne ilości makulatury z Europy.

Doprowadziło to do nadmiernego popytu na europejskim rynku papieru w 2000 roku, powiedział CEPI, wyrażając przekonanie, że sytuacja wróci do normy za kilka lat. „Informacja, że przemysł papierniczy inwestuje w nowe możliwości zmniejsza nieco nasze obawy. W najbliższym czasie, na rynku mogą pojawiać się turbulencje. Jednak w dłuższej perspektywie (od 2 do 5 lat) jesteśmy spokojni" - powiedział Ulrich Leberle, dyrektor ds. Surowców w CEPI.

Przed chińskim zakazem importu odpadów „firmy nie mogły już inwestować w możliwości recyklingu. Wynikało z siły konkurencyjnego popytu na recyklaty pochodzące z Chin”, wyjaśnił Leberle. Dodał też, że sytuacja ta zmieniła się.

Według CEPI w przygotowaniu jest kilka zakładów recyklingu o wartości co najmniej pół miliarda euro, o łącznej mocy ponad 5 milionów ton. Jednak do tego czasu rynek prawdopodobnie pozostanie nadmiernie zaopatrzony.

"Ten dokument ostatecznie zostanie wchłonięty w Europie", powiedział Leberle dla EURACTIV. "A jeśli chodzi o wymagania jakościowe, jest to pozytywny sygnał, aby dostarczyć przemysłowi europejskiemu dobrze wysortowany papier zamiast eksportować zmieszane odpady do Chin. To w każdym razie kończyło się składowaniem, ponieważ również przez chiński przemysł, taki surowiec nie może zostać wykorzystany”. 

Zobacz oryginał Autor: Frédéric Simon | EURACTIV.com